چرا نهج البلاغه جاودان است؟

چرا نهج البلاغه جاودانه است؟ چرا هر قومی و هر دانشمندی , با هر مرام و مذهبی از سنی و شیعه و مسیحی و یهودی و حتی مارکسیست , هنگامی که با این کتاب آشنا می شود آن را می ستاید و در برابر آن خضوع می کند؟

چرا نهج البلاغه جاودانه است ؟ چرا هر قومی و هر دانشمندی ، با هر مرام و مذهبی از سنی و شیعه و مسیحی و یهودی و حتی مارکسیست ، هنگامی که با این کتاب آشنا می‎شود آن را می‎ستاید و در برابر آن خضوع می‎کند ؟

نگاهی به آنچه تاکنون درباره امام علی (ع) و نهج البلاغه نگاشته شده ، یا دست کم نظری به کتاب شناسی های موجود در این باره نشان می‎دهد که دانشمندانی از ملیت ها و مذاهب گوناگون درباره علی (ع) و کتاب او آثاری خلق کرده و او را ستوده اند ; چه هر کس به علی (ع) معرفت یابد دیگر از او دست نخواهد شست ، و سخنان نهج البلاغه همواره چنان طراوت خویش را خواهد داشت که خواننده اش باور نمی کند ۱۴۰۰ سال از عمر این کلمات سپری می‎شود ; و پاره ای از نظریات و گفتارهای انقلابی که در قرن ما تحولات عظیمی را در پی آورده است ، با قوت و ایمانی بیشتر قبلا توسط پیشوایان شیعه بیان شده است .

ما امروزه بیش از آن که نیازمند انتقال تکنولوژی باشیم - که البته این هم در جای خویش نیازی مبرم و ضرورتی انکار ناشدنی است - نیازمند انتقال صحیح میراث گرانبهای پیشینیان به خود و نسل جدیدمان هستیم ; باید منابع آگاهی و بینایی نظیر نهج البلاغه را از محبس کتابها به پهنه رفتار و نظام اجتماعی خود انتقال دهیم .

" امام علی (ع) متعلق به ابدیت است ; در ابدیت بعد زمان مطرح نیست، ابدیت برتر از گذشته و اکنون و آینده است ... سخن او هم متعلق به تاریخ گذشته نیست ; سخن روز است " و از این رو نهج البلاغه او میراث جاودانه ای برای انسان است .

بسیاری از آثار و میراث فرهنگی گذشتگان مشمول مرور زمان شده ، محو گردیده و یا به موزه ها رفته اند و به هرحال به ندرت پایدار مانده اند ، برخی از آنها نیز به عنوان تاریخ علم و فرهنگ بشر مورد توجه و استفاده اند نه کارآمدی امروز آنها ; لیکن نهج البلاغه نه در تاریخ اندیشه ، که در نیاز امروز ما پایدار مانده و جاری است ; نه محدود به زمان است ، نه محدود به مکان . چشمه جوشان و گوارای انواع معارف است ، و هر کس در درازای عمر خویش دست کم یک دور آن را نخوانده و در آن غور نورزیده باشد به جد زیان دیده است .